Ege’den ikinci kitap: Asil Dede’nin Düğünü

Dün çocukluğumun sevdiğim müzikleri ortasında yerini alan müzikleriyle tanıdığım Ege’nin ikinci kitabı Asil Dede’nin Düğünü’nün lansmanındaydım. İşimin sevdiğim yanlarının tadını çıkarıyorum elbette. Ben de farklı bir yer edinen bu lansmanda, Ege’nin edebiyatçı kimliğiyle de yakından tanışmış oldum. Kendisi samimi, ortam samimi, keyfimize diyecek yoktu doğrusu. Tanıtım sonrası samimi bir masa bile kuruldu; dost meclisi tadındaydı her şey…

Tabii röportaj da pek yakında…

(Vedat Bayrak ile)

Pera Adalı’da gerçekleşen lansmanda, Ege’yi dostları da yalnız bırakmadı. Haber kanalları yanında Vedat Bayrak, Nazım Alpman, Şebnem Scheafer, Tuğba Sarıünal, Neslihan Maltepe, Lütfu Sapmaz üzere isimler de oradaydı. Kitabıyla ilgili hislerini lisana getirirken ise, çok heyecanlı olduğunu ve temel değerlendirmenin okurlardan gelecek reaksiyonlar olduğunu söyledi…

(Soldan sağa: Neslihan Maltepe, Ege, Şebnem Scheafer)

BU İKİNCİ KİTAP

Ege’nin edebiyatçı kimliği ile şimdi tanışmamış olanlar için bilhassa belirtmeli ki, Asil Dede’nin Düğünü ikinci kitabı. Birinci kitabı İsyan ile hayli beğenilmişti. Bakalım ikinci romanda bizi neler bekliyor…

(Kapak dizaynını yapan Faruk Baydar ile)

ASİL DEDE’NİN DÜĞÜNÜ

Ege, üç kısımdan oluşan romanını, “Umudu sağlam tutan, uygun insanların bir ortaya gelmesi gerektiğini, lakin bir ortaya gelinirse karanlıklarla savaşılabileceğini anlatan bir roman…” olarak tanımlıyor. Tasavvuf stili romanlarla ilgileniyorsanız bu romanı mutlaka okuma listenize alabilirsiniz.

(Damla Karakuş, Ege)

Tanıtım bülteninde kitap çok hoş anlatılmış. Ben de size oradan aktarıyorum:

“Hakk, Asil Dede’yi âlemdeki her varlığın lisanını manaya ve konuşma yeteneğiyle donatır. O yalnızca insanları, hayvanları, nebatı değil yağmuru, rüzgârı, ışığı, hatta karanlığı da duyan dinleyen bir derviştir. Asil Dede’nin misyonu, birbirinin lisanından anlamayanları barıştırma ve yeterlilikte birleştirmedir artık. Ona aşkın lisanını öğreten, vuslatın vefatıyla en büyük servetini kaybeden Asil Dede’ye, Hakk, yıllar sonra bir nimet daha sunar. Gündüzleri görevine sadık kalan adam, gözlerini kapattığında, öte yerde, sonsuzlukta buluşabilmektedir Vuslat’ıyla. Gün gelir, son misyon fısıldanır kulağına: Güzellik kandilinin ateşini harlamak!

Asil Dede bunun için bir düğün tertiplemeye karar verir.”