Fatma Barbarosoğlu ile İçimdeki Sazlar Başka Söz Başka röportajı

Fatma Hanım, şiir üzere kapağı olan hikaye kitabı İçimdeki Sazlar Öbür Kelam Öbür ile okurunun karşısında. Ömrün içinden seçtiği hikayelerini sözlerden aldığı güçle ve nefis bir içtenlikle anlatıyor. Bana nazaran en özeli ise, bu hikayeleri okurken kulağınıza daima ruha dokunan müzikler eşlik ediyor…

İşte Fatma Hanım ile sohbetimiz…

ŞİİR ÜZERE KAPAK DİYORLAR

– Hikayenin kapağına baktığında bile insanın içi ısınıyor. Yaşayan bir kıssası var güya. Hele ismi… Romanın içine dalmadan evvel bu süreçten bahsedelim mi? İçimdeki sazlar diğer kelam öteki diye mırıldanmadan edemiyor insan…

Evet, okuyucular kapağı çok sevdi. Şiir üzere kapak diyorlar. Kapak resmi üstadım Mustafa Kutlu’dan. Kızıma ikram ettiği tabloyu kitabın kapağı yaptık. Profil Yayınları da çok itina gösterdi; ortaya bu türlü şiirli, sarışın, nihavent bir kapak çıktı.

– Sanırım beni en çok “Yarım Peçete” hikayesi etkiledi. Bir öykü yaşanırken herkesin kendi açısından, öteki diğer yaşanıyor aslında değil mi? Bir muharrir olarak bunu nasıl değerlendiriyorsunuz?

“Yarım Peçete” hikayesinden çok etkilendiğini söyleyenlerin sayısı artıyor. Ben birinci bir ayda hangi hikaye kimler tarafından sevildi diye bir belge açarım. Sevenler niçin sevdi? “Yarım Peçete” hikayesinin bu kadar sevilmesi zannediyorum diğerlerinin öyküsünü tüketerek yaşadığımız bir yüzyılda, iki kişi ortasındaki hissin mahrem ve tüketilemez olduğu gerçeğine bizi yaklaştırmasından kaynaklanıyor.

YAYIMLANDIKTAN SONRA KİTAP OKUYUCUNUN

– Münzevi isimli öykünüzdeki bir cümle çok düşündürdü beni, bilhassa bu cümle üzerine fikrinizi öykünüzden farklı tutarak sormak istiyorum: “Artık hiç kimse münzevi olamaz hanımefendi!”

Münzevi olmak için yaşanılan vakitten ve yaşanılan yerden uzaklaşmak koşul. Bize yakın ne varsa hepsini terk etmek. Çağdaş insan terk etme özürlü. Bıraktığını bırakamıyor bir türlü. Hasebiyle dağ başına çıkacağı vakit bile “kapsama alanı”nı hesaplıyor.

– Toplumsal medyaya da değiniyorsunuz “Kaderimde Daima Hoşu Aradım” ve “Sofrayı Tutan Melekler” hikayelerinizde. Günümüz vakti sizce müelliflerin yazacak mevzu bulması bakımından gelişiyor mu, sığlaşıyor mu?

Yazacak husus bulmak açısından bir sığlaşma yok; fakat müellifin metnini inşa etme süreci bakımından bir daralma kelam konusu. Vakit genişleyen ve daralan bir şeydir ve günümüzün teknolojisi vakti daraltıyor.

– Bir mülteci öyküsü de var kitapta ve yeniden bir mevzu üzerinden pek çok duyguya değiniyorsunuz. Bu hikayeden de bahsedelim mi kısaca?

Metinlerimi yayınladıktan sonra onlar üzerine konuşmaktan fazla okuyucunun fikirleri üzerinde durmak üzere bir tercihim var. Yayımlandıktan sonra kitap okuyucunun. Nasıl okur? Nereden etkilenir? Neden etkilenir? Bunların yanıtını sürekli merak ederim. Şunu söyleyebilirim hikayedeki olaylar büsbütün gerçek. Gezici Macide Teyze gerçek olduğu için o hikayede yer aldı. Suriyeli mülteciye berbat davranan başörtülü diş doktoru gerçek olduğu için orada. Yani muharrir olarak kahramanlar üzerinden bir şey söylemek üzere onları inşa etmiş değilim.

BİR METİN İNŞA EDİYORSUNUZ, SONRA METİNİNİZ ÜZERİNDEN OKUYUCU YENİ ŞERHLER DÜŞÜYOR

– Son hikayeniz “Bizi habersiz bırakma!” Bu hikayede en çok genç kızlara mı seslendiniz?

Hayır, hiç o denli bir niyetim yok. Ancak nedense genç kızlar “durumdan görev çıkarmak” tabiri eşliğinde okudular adeta. Bu hikayeyi ekran üzerinden diğerlerinin hayatını “suçlanan kişi” olarak tüketirken; geri planda yaşananların çok öteki olduğuna dikkat çekmek ve yakındakine ne kadar uzak olduğumuzu idrak etmek üzerinden yazdım.

– Bir de ithafınıza değinmek istiyorum son olarak. Bu kitabı her hikaye kitabımdan sonra “Yazdıklarınız içimdekileri işte bu türlü yola koydu” diye uzun uzun mektup yazanlara… diye başlıyor. Daha çok yeni tahminen, bu kitap için bu türlü mektuplar aldınız mı hiç? Bu mektuplar nasıl hissettiriyor?

E-posta aldım evet. Çok uzun, çok hoş bir mektup. Kitabınız çıkacak ve ben onu fakat yaz tatilinde Türkiye’ye gelince okuyabileceğim diyen bir okuyucuma kitabımı gönderdim. Benim çok eski çok vefalı bir okuyucum kendisi. Her öykü için uzun uzun yorumlar yazmış. Kıssaların, hayatına temas eden noktalarını paylaşmış. Kitap yayımlandıktan sonra benim en çok sevdiğim kısım işte bu kısım. Bir metin inşa ediyorsunuz, sonra sizin metniniz üzerinden okuyucu yeni şerhler düşüyor. Toplumsal medyadan da birkaç ileti geldi.

Damla Karakuş: Teşekkür ederim.

Fatma Barbarosoğlu: Teşekkür ederim.