O. Henry, asıl ismiyle William Sydney Porter, 1898’de, ikinci ismi Sidney’in yazım halini Sydney olarak değiştirmişti. 3 yaşındayken annesini veremden yitiren O. Henry, babası ile birlikte babaannesinin yanında büyüdü…
O. Henry, 1880’lerde Houston’da, Houston Post Gazetesi’nde çalışmaya başladığı sırada yolsuzluk sebebiyle hakkında açılan davaya girmeyerek Houndras’a gitti. Eşinin rahatsızlanması üzerine 2 yıl sonra dönerek yargıç karşısına çıktı. Kaçması sebebiyle 3 yıl fazla ceza alan O. Henry, Colombus Cezaevinde bir gardiyanın isminden aldığı takma ismiyle hikayelerini yazmaya başladı. Çocukluğu, klasiklerden ucuz romanlara kadar bulduğu her şeyi okumakla geçmişti…
1902’de, bir yayınevinin davetiyle New York’a yerleşen O. Henry, burada bulunduğu süreçte 381 kısa öykü yazdı. Akabinde New York World Sunday Dergisi’nde haftada bir kıssa yazmaya başladı. Öykülerindeki şaşırtan sonlarla sevildi. Lisanının sadeliği, özentisiz kalemiyle çağını yansıtması ve doğallığıyla Amerikan Edebiyatı’nın en güçlü hikaye müelliflerinden biri oldu. 1901’den sonra yapıtları, 10 cilt olarak yayımlandı…
1908’de, şaşırtan sonların müellifi O. Henry’nin sıhhati, başarılı yazarlığına karşın çok alkol kullanımı sebebiyle berbata gidiyordu. Bu durum yazdığı hikayelere de yansımaya başladı. 1909’da, eşi de terk etti. Kalp büyümesi ve şeker hastalığının da tesiriyle görülen karaciğer sirozundan sebep 5 Haziran 1910’da hayata veda etti. Onu, yapıtlarından alıntılarla anıyoruz…
– Dünyanın en kimsesiz şeyi, esrarlı seyahate hazırlık yapan ruhtur.
(Öyküler)
*
– İnsan, bu dünyaya zahmetleri omuzlamak için gelmiştir.
(Yeşil Kapı)
*
– İnsanın meskeni bir park sırası da olsa, içinde bir yuvaya dönüş duygusu taşıyabiliyordu.
(Öyküler)
*
– Güldün mü seninle gülerler, ağladın mı sana gülerler.
(Seçme Hikâyeler)
*
– Hayat hıçkırıklar, burun çekmeler ve gülümsemelerden ibarettir.
(Son Yaprak)
– Bir insan ne istediğini biliyorsa ve istediği bu şeyi elde edebiliyorsa,
kırk milyon doları olan bir adamdan ne farkı var?
(Son Yaprak)
*
– Kendini eskimiş küçük kanepeye atıp feryat figan ağlamaktan diğer yapacak bir şey yoktu. Della da o denli yaptı. Buradan da hayatın, ağlama, iç çekme ve gülümseme kademeleri ortasında gidip geldiği ve bunlardan iç çekişlerin yükte olduğu dersi çıkacaktır.
(Noel Hediyesi)
*
– İnsanı elbisesinin dışıyla ölçüyorsun. Halbuki yanlıştır bu, insan tartılırken astarına, dikişlerinin ortasına, iliklerine kadar bakılmalıdır.
(Öyküler)
*
– Bayanlar daima böyledirler aslında; üzülünce ağlarlar, sevinince ağlarlar. Kimi vakit da üzülecek ve sevinecek bir şeyleri yok diye ağlarlar.
(Öyküler)
*
– Beklemekten yoruldum. Düşünmekten yoruldum. Her şeyi bırakıp o zavallı yorgun yapraklardan biri üzere süzüle süzüle gitmek istiyorum.
(Son Yaprak)
*
Damla Karakuş
Instagram: