Bir Kurt Cobain biyografisi: Cennetten de Ağır

Kurt Cobain, 1994 Nisan’ında ömrüne kendisi son vermişti ve bugün üzerinden 25 yıl geçti. Hayatını sonlandırmak üzerine verdiği bu karar, kısa müddetli ve öfke dolu olmasının yanında ilham veren hayatıyla hiç bağdaşmamıştı. Deneyimli müzik müellifi Charles R. Cross, Cobain’in hayatını muazzam bilgi dağarcığından faydalanarak anlattı…

The New York Post, bu kitabı şöyle yorumladı: “Kurt Cobain hakkında yazılmış başka kitapların hiçbiri, araştırma, titizlik ve bilinmeyenleri aktarma konusunda Cennetten de Ağır ’la yarışamaz”.

(Kurt Cobain)

CENNETTEN DE AĞIR

Cross, Cobain’in sıra dışı öyküsünde sanatının hem büyük şöhretini hem de onu yıldıran ıstırabını, kendisine duyduğu derin şefkati, bilhassa Seattle Müzik Sahnesi hakkındaki geniş bilgi dağarcığıyla birleştiriyor. Cobain’in, Washington eyaletindeki Aberdeen kenti yakınlarında, bir karavanda geçen çocukluğunda başlayarak bir nesli kendine hayran bırakan şöhretine ve büyük başarısına kadar uzanıyor…

Cross, Cennetten de Ağır’ı, 4 yıl süren derin bir araştırmaya dayanarak yazdı. Neler yok ki kaynaklaro ortasında: Dört yüzden fazla mülakat, Cobain’in yayımlanmamış günlükleri, müzik kelamları, aile fotoğrafları ve çokça belge…

Cross, bu yeni baskıdaki önsözünde bizlere Kurt Cobain’in vefatından sonra hakkında ortaya çıkan şeylerle birlikte, bu kitap özelinde kendi yaşadıklarını da sunuyor.

ÖNSÖZDEN

“…MEKTUBU YAZAN ADAM DÜNYA TİCARET MERKEZİ KULELERİNDEN BİRİNDE ÇALIŞIYORMUŞ. HATTA BİRİNCİ UÇAK ONUN ÇABUCAK YANINDAKİ KULEYE ÇARPTIĞINDA, ADAM MASASINDA CENNETTEN DE AĞIR OKUYORMUŞ”.

Kitabın birinci baskısı Eylül 2001’de yapıldı, “resmi” yayım tarihi de o ayın yirmi dördüydü, yani Nevermind albümünün onuncu yıldönümüyle tıpkı gün. Dünya o ay 11 Eylül akınlarıyla sarsıldığından, Nevermind’ın onuncu yılına yahut Nirvana’yla ilgili rastgele bir yıldönümüne ana akım medyada neredeyse hiç yer verilmedi.

Cennetten de Ağır’ın ilk basımını takip eden yıllarda okurlardan binlerce mektup ve e-posta aldım ancak hiçbiri şu 11 Eylül saldırılarından sırf bir hafta sonra gönderilen kadar akılda kalıcı değildi. Mektubu yazan adam Dünya Ticaret Merkezi kulelerinden birinde çalışıyormuş. Hatta birinci uçak onun çabucak yanındaki kuleye çarptığında, adam masasında Cennetten de Ağır okuyormuş. Adam binadan çıkmış, canını kurtarmayı başarmış lakin elindeki Cennetten de Ağır nüshasını binada bırakmış, bunu da bana bildirmek istemiş. Adam kitabı şimdi bitiremediğini söylediği için ben de yayıncımdan ona derhal yeni bir nüsha göndermesini istedim. Bu tuhaf, gerçeküstü sürpriz sayesinde, bu özel yaratıcı çalışmayla o trajedi ortasında bir bağ kuruldu; en azından ben bir bağ olduğunu hissettim, ne kadar cılız olursa olsun.

O ferdî bağ hissi, onca trajediye ve ortadaki büyük fizikî uzaklıklara karşın, bu kitabın okurlarının Kurt Cobain’le kurduklarını hissettikleri bağ hakkında yıllardır söyledikleriyle örtüşüyor. Aralarında Kurt’ü tanıyanların sayısı epeyce azdı ancak yeniden de vefatı, sanki yakınlarından birini kaybetmiş üzere hissettirdi onlara. Aslında bir yandan öyleydi de, zira Kurt’ün mevti birebir vakitte Nirvana’nın da mevti demekti; o kümesi seven herkes bir yakınını kaybetmiş üzere hissediyordu. Bir, tahminen iki jenerasyon bu kaybı hissetti: hiç Nirvana konserine gitmeyenler, Kurt’le hiç tanışmayanlar, İngilizce bilmeyenler, hatta Kurt ortamızdan ayrıldığında şimdi doğmamış olanlar bile.

Kitabın basımından on üç yıl, onun vefatından yirmi yıl geçmesine karşın ben bu kaybı hâlâ hissediyorum. Geçmiş farklı olsaydı diye, baht ağlarını farklı örseydi diye düşünüp üzülmediğim bir hafta geçmiyor neredeyse…